چهارشنبه همین هفته روزنامه کارگزاران تیتر اول خود را به زعم بنده به تکان دهنده ترین خبر سال ، طی ۲ ماه گذشته معطوف کرده بود : مستضعفینی که نوزادانشان را می فروشند ! فقر ، چقدر از این واژه تنفر دارم .

 از سال ۷۶ در جریانات دانشجوئی کشور فعال بودم ، در مطبوعات و احزاب اصولگرا فعالیت کردم ، از سیاست هر دو جناحش را دیدم ، هیچ چیز چنگی بدل نمی زند .

 می خواهم تغییر روش دهم ، اقتصاد در ایران یعنی ۷۵٪ سرمایه در اختیار دولت که از سال ۷۶ تا کنون حداقل بلحاظ اقتصادی چپگرا است و ۲۵٪ هم چنان هرج و مرج و شرایط بدی است که شاید بی شباهت به سیاست نباشد . عطایش را به لقایش می بخشیم .

 لاجرم در همین صبحی که ۲۸ ساله می شوم ، از سیاست به آرامی کنار می کشم و به فرهنگ پناه می برم ، شاید فعالیت در حلقه محدود دانشجویان کنشگر انقلاب فرهنگی دوم باعث این انقلاب ( درونی ) بسوی فرهنگ شده است ، نمی دانم ! ولی ، می خواهم اراده ای معطوف به فرهنگ داشته باشم ، شاید هم توان آن را نداشته باشم و موفق نشوم ، نمی دانم !