فشار سیاسی و چانه زنی سیاسی دو رفتار منفی بودند که از سوی دولت موسوم به اصلاحات و دولت مدعی اصولگرائی مشاهده شدند . فشار سیاسی ، رفتار سیاسی از نوع غیر اخلاقی است و چانه زنی سیاسی ، بازی سیاسی از نوع باخت - باخت محسوب می شود . دولت موسوم به اصلاحات ، در زمانی که در سراشیبی سقوط واقع شد ، رو به تاکتیک احمقانه فشار از پائین و چانه زنی در بالا آورد که دو پای احزاب و گروه های سیاسی موسوم به اصلاح طلب را بسیار لرزان کرد . دولت مدعی اصولگرائی که می داند ، آینده متعلق به او نیست ، سیاست فشار سیاسی و چانه زنی سیاسی را به گونه ای دیگر و در حالیکه در سراشیب سقوط قرار گرفته است ، در پی گرفته است .

 مصداق بارز این سیاست غلط را می توان در رفتار دولت نهم با قوه مقننه و ناراضیان سیاسی دید . اقدام اخیر هیات رئیسه مجلس هشتم ، در انتصاب آقای محصولی به سمت ریاست وزارت کشور که یادآور اقدام مشابه هیات رئیسه مجلس هفتم ، در انتصاب آقای دکتر زاهدی به سمت ریاست وزارت علوم و تحقیقات و فنآوری بود . همین استفاده از اهرم فشار سیاسی و بکارگیری سیاست چانه زنی سیاسی بود که منجر به ضعف شدید عملکرد رئیس وزارتخانه مربوطه در مقابل دانشجویان ستاره دار شد . هر ابلهی می تواند که عدم رای اعتماد نمایندگان مجلس هشتم به آقای محصولی را درک کند و تصمیم هیات رئیسه را معلول نگاه مهندسی احمدی نژاد در سیاست بداند . نگاهی که ما حصل آن ، تشابه فراوانی به سرانجام جریان موسوم به اصلاحات دارد . آری ، اصلاحات مرد . حالا نوبت آن است که فروپاشی رقیب اش را نظاره گر شویم . آنکه وزارت چند ماهه دوستان را بدینصورت پذیرفت ، بهتر می داند که در خرداد سال آتی متهم به تقلب انتخاباتی خواهد شد و از رای اعتماد اخیر به بینه ای برای چنین ادعائی ، کمال سوء استفاده خواهد شد . این را بدانید که همواره ، چانه زنی سیاسی ، بازی باخت - باخت است . در این بازی آقای دکتر علی لاریجانی بازنده بزرگتری است . کافی است به گذشته آقای دکتر حدادعادل نگاهی بیاندازد تا پای خود را روی جای پای سست او ببیند . اصولگرائی در حال افول ، به همانجا می شتابد که اسهالات رفت ... 

 منتظر ظهور دوقطبی سیاسی دیگری باشید . روزهای نویی در راه است . بدون برخی نامها ...